Sporen

4 februari 2014

al zou ik bedenken wat
ik nalaten kon
val ik stil
verlies ik mij mijn sporen
laten mijn stappen mijn voeten niet na
en mijn handen ook niet mijn beroeren


wat laat ik na
dan slechts een schilfer van huid
van haar en blik misschien
een schaduw van ademen
het galmen van woorden na
het neuriën van melodieën
een streling van een hand
een gebaar van wat ik deed of zei
waarvan ik nooit vermoeden kon
dat dat blijven zou herinneren


nagelaten en toch gevonden
sporen