Jeuk

24 maart 2014

het kruipt langzaam onderhuids mijn been
en jeukt als duizend flinterveertjes
ik moet onverstoorbaar blijven
voor het groot bevangen mij bekruipt
en adem in en uit beneemt


dus ik kijk strak vooruit
en ik voel mijzelf luisteren en knikken
maar hoor niets dan het jeuken
van miljoenen pootjes aan mijn been


en de vraag dringt zich oorverdovend
aan mij op bij het verdragen
van razernij uitpuilende ogen
spugende woordenbrij en onrechtdadigheid
zien wij hetzelfde in de spiegel
of krijg jij nooit jeuk