Mamorie

ruimtelijke installatie, gemengde techniek (2023)

In de geschiedenis van verschillende volkeren over de hele wereld zijn kleine eenvoudige poppen gevonden; gemaakt als speel, herdenk, troost of ritueel object bij geboorte, huwelijk of overlijden. Hierin vindt dit werk haar inspiratie. We hebben ze nog steeds nodig in deze tijd, waarin er zoveel gebeurt in de wereld en in ons persoonlijk leven.
De installatie doet denken aan een herdenkplaats. We maken de cirkel rond. 365 kinderkopjes vullen de ruimte, de tijd, de eeuwigheid en brengen troost, hoop en verwondering. Stil worden.

Metamorfosis

ruimtelijke installatie, gemengde techniek / lichtbak, fotografie (2023)

metamorfosis (zn)
transformeren, ontpoppen, ways of being, zijn wellicht, in de vorm van, gedaanten, verschijningsvorm, species, fenotypen, manifestaties, verschijningen

We all need angels / iedereen kan een engel zijn / je kunt ze in verschillende stadia tegenkomen (of zijn) als boodschapper, beschermer, drager en brenger van licht, het lichte.

Hou

ruimtelijke installatie, gemengde techniek (2023)

hou 
liefhebben, vasthouden, uithouden, gestand doen houden, trouw, vertrouwen

Het gezicht is het meest herkenbare van jezelf, de ander, het meest vertrouwde en meest dierbare, dat je liefst zou bewaren als iemand weggaat of overlijdt. Niet voor niets maakte men vroeger dodenmaskers, opdat wij niet vergaten, vasthouden van wat ons dierbaar is.
De gezichtsafdrukken in deze installatie herinneren ons aan onze jeugd. Graag houden wij onze dierbare herinneringen, zorgeloosheid en bovenal onze dierbaren vast, als geven zij ons, wij elkaar, een veilige basis.
De enkele honderden afgietsels lijken zo op het eerste gezicht een verzameling schelpen. Afhankelijk van de invalshoek van kijken en het licht zie je wel of niet de contouren, worden de gezichtjes zichtbaar (wordt het holle bol). De installatie nodigt uit om verder te kijken en te zien wat alleen met aandacht en geduld zichtbaar wordt.

Inside out

ruimtelijke installatie (24+3 doosjes) assemblages (2023)

in·side·out  (bijwoord)
binnenstebuiten, wat binnen is is buiten zichtbaar, uiteenvallen, verdraaid, andersom, tegengesteld, integendeel, anders bekeken, uitgaande van de innerlijke krachtbronnen naar buiten treden

Herinneringen, jonge jaren, vrij en onbezorgd, veilige ruimte, spelen, ontdekken en hoofd stoten, vallen en opstaan. Sommigen zien in de doosjes een opgelotenheid, klem, anderen zien humor, speelruimte. Je ervaringen, je denken, voelen en kijken. Je kiest wat je zien wilt, doosjes kunnen dicht.

Omarm

ruimtelijke installatie, textiel, gips, gemengde techniek (2023)

Een intiem tafereel. Aan het begin, einde van leven, of zomaar een moment, herinnering. In gips ingepakt nachtk\astje, lampje, schilderij. Wit, zacht, omhuld, omarmd.

Still

fotografie, 40×50 cm, serie
De dichte gordijnen geven een gevoel van intimiteit, geborgenheid en vertrouwdheid, maar kunnen ook beklemmend of triest aanvoelen. Toch laten zij licht door en kunnen zij open wanneer wij dat willen, geven de vensters uitzicht, zijn wij zichtbaar.

Lichtdragers

ruimtelijke installatie, 2.45×2.45×1.50m (lxbxh) gemengde techniek
mei/juni 2022 te zien in de St. Franciscuskerk, Oudewater
17 september t/m 4 december 2022 te zien bij de KLIMAAT expo’22  museum de Fundatie, locatie Academiehuis de Grote Kerk, Zwolle

licht·dra·ger  (zelfst. nw: de)
bron van licht, lichtkroon, luchter met armen; toortsdrager, voorvechter; morgenster; die in het donker lichtgeeft; glans; tegenhanger van drager van donkerte en zwaarte; bewaarder, voortbrenger en verspreider van licht, het lichte, hoop, leven

wat is vrijheid veiligheid
angst, verlies en ons gebroken zijn
laat ons ademloos stil
gestolde vleugels verloren zicht
en wij verdwalen voet voor voet
het donker doet ons reiken naar elkaar
wij zijn wij blijven lichtdragers

Het is troostend, confronterend, angstaanjagend. Al onze levens zijn met elkaar verstrengeld. Alle crises hebben direct impact op ons persoonlijke leven. Oorlog, klimaat, vluchtingen, pandemie, polarisatie. Voor dit werk maakte ik 99 afgietsels van mijn eigen armen. Het breekbare materiaal laat onze kwetsbaarheid ten diepste zien. De armen reiken naar ons uit, vragen zij hulp of kunnen zij het geven? Duidelijk is wel dat er verbinding wordt gezocht; alsof deze armen, deze handen ons zeggen willen, we moeten het samen doen!

Ingezetenen

Ingezetenen – ruimtelijke installatie (2020-2022), multimedia

in·ge·ze·te·ne (bijw. / zelfst. nw: de)
inwoner; bewoner van bepaald geografisch of staatkundig gebied of gemeente; persoon die plaats heeft genomen in een zetel; zich in een bepaalde houding in een stoel bevinden

Interactief kunstproject met en voor Goudse inwoners in het kader van het 750-jarig bestaan van de stad  expositieperiode juli – september 2022 op GOUDasfalt, Gouda

Installatie I bestaat uit een ‘ere’zetel en video. Dit werk maakt verbinding zichtbaar met de tijd en met elkaar. Wij dragen de genen in ons van die ons voorgingen en die na ons zullen komen. Samen zijn zijn de eeuwigheid. De installatie met de mini-stoeltjes in de grote universumkast verwijzen hier ook naar.
Vanaf september 2021 (en ook tijdens de expositieperiode) zijn er fotoshoots. Mensen die wij kennen of in wie wij ons herkennen om wie zij zijn of waren. Ieder maakt onderdeel uit van de geschiedenis en de tijd gaat verder, de videoloop groeit mee. Honderden portretten van mensen met een binding met Gouda worden geprojecteerd op een bijzondere stoel als een eregalerij voor de ‘eeuwige Gouwenaar’. De deelnemers aan de fotoshoots kunnen hun foto hier downloaden.

Ingezetenen II

Ingezetenen – ruimtelijke installatie (2020-2022), gemengde techniek (mgv ready mades)
(onderdeel van het kunstproject in het kader van het 750 jarig jubileum van de stad Gouda)
Hangende stoelen maken de plek zichtbaar die wij gedurende de tijd hebben ingenomen en (zullen) innemen.  De stoelen zijn ingepakt, ik heb ze ‘huid’ gegeven, als sporen van de hier ooit ingezetenen geven zij plaats. In elk huis stond en staat een stoel en elke stoel is anders; er is plaats voor ieder mens…

Naast deze installaties heb ik meerdere (ooit) Gouds ingezeten beeldend kunstenaars gevraagd hun visie op Gouda750 te geven. Ook hun werken worden tijdens de expositieperiode op GOUDasfalt tentoongesteld in samenwerking en verbinding met de daar gevestigde initiatieven. Hier lees je meer over het kunstproject.

Still

Fotografie, serie, 40×50 cm (2020), okt 2020, Oude Raadhuis, Warmond; 22 sept-17 okt 2021 Firma Van Drie, Gouda
Handen wassen, afstand houden, bezoek, geen bezoek, geen bloemen, huidcontact. Wat we doen, wat we laten. Het heeft een andere betekenis gekregen in de huidige coronatijd.
Tussentijd als stille getuige van wat was en komen gaat, een leven, een liefde, aandacht, vergeten, alleenheid, samen. Achterblijven. Voortgaan. Wassen, wasbakjes als steeds aanwezig in ons leven … wanneer wij worden geboren, wanneer wij leven en sterven… wanneer wij weggaan, blijven zij achter in de lege huizen om weer een nieuw leven te ontvangen…
Wat blijft en naast elkaar bestaan kan in schoonheid, wrangheid, verlangen. Nog steeds.

Streelwees

Installatie (2020), serie, gemengde techniek, 22.5 x 26.5 cm

op anderhalve meter
ben ik onaangeroerd
ben ik onaangeraakt
heb ik streelvrees
ben ik streelwees

Het door corona noodzakelijk afstand bewaren doet ons over de hele wereld iets wezenlijks levensbehoeftigs verliezen. Alleen in geest verbonden weten is niet genoeg, wij missen een hand in onze hand, een arm om onze schouder, voet tegen voet, been over been, wang tegen wang. Dit te lang te moeten missen voelt arm en maakt huidhonger ons streelwees.
De installatie toont aanraakbare lijfplekjes afgegoten in kwetsbaar materiaal (gips), als een serie ‘streelweesjes’: de losse lichaamsdelen tonen het gefragmenteerd, losgeraakt en zonder aanraking tot ‘wees’ geworden. De afgietsels doen denken aan ‘kille badkamertegels’, terwijl zij tegelijkertijd uitnodigen om aan te raken, je hand er zachtjes tegen aan te leggen, strelen. Handschoenen worden bijgeleverd.

I am (Artoll 2.0)

Ruimtelijke installatie met video en objecten (2020), 28 oktober t/m 13 december 2020, Firma van Drie
Naar aanleiding van de artist-in-residence periode in oktober 2018 in Artoll, Bedburg-Hau (D) heeft de kunstenaarsgroep een tentoonstelling gemaakt voor de Firma Van Drie. Deelnemende kunstenaars waren Frances van Gool, Mieke de Haan, Claudia Huft, Jan Mostert, Ria Volk, Kees Vossestein, Arjenne Vossepoel en Petra Werlich en curator André Groenenveld en kok Anita Poot. De werk- en expositieperiode was een intense periode waarbij bijzonder werk is gemaakt en een kunstenaarsfamilie is ontstaan. Elke kunstenaar maakte (nieuw) werk speciaal op en voor de locatie en context van het voormalig paviljoen van de psychiatrische instelling in Bedburg en kan dan ook niet elders worden getoond. De expositie Artoll – een inrichting (2020, Firma Van Drie) geeft dan ook een nieuw beeld en nieuw kijken.
Om de sfeer van de locatie en intentie van het werk te vatten dat ik destijds maakte voor de isolatiecellen in Bedburg-Hau heb ik ‘I am’ een stop-motion video gemaakt van de destijds uitgevoerde performance en de selfies gevat in transparante doosjes (ruimtelijke installatie). De video toont het ‘ik’ (of het beeld daarvan) als een ruimte in een ruimte, fragmentatie en integratie in een oneindige loop. Het non-escape aspect wordt versterkt door de zelfbeelden gevangen in transparante doosjes.
Het werk is oktober/november 2020 tezamen met het werk door de andere deelnemende kunstenaars getoond bij de Firma Van Drie en speciaal opgedragen aan onze dierbare en plotseling overleden Anita Poot (kok en mede-curator van het project).

Oeverloos

Ruimtelijke installatie, hout, glow-in-the dark, 3 objecten 3.00 x 0.44 x 0.44 m (2021), Kunstmanifestatie Kunststroming 2021 – over grenzen – 10, 11 en 12 september 2021 (samen met 34 andere landelijke kunstenaars)

In het vloedbosje op GOUDasfalt aan de oever van een uitloper van de IJssel is het niet duidelijk waar land en water beginnen of ophouden, zij variëren met het getij… er is vastland, er is drasland… het is een oeverloos zoeken naar vaste grond.. Het oprijzende water vraagt ons onszelf telkens opnieuw te verhouden en op te rijzen…
Wij mensen stellen grenzen, paal en perk en zetten de natuur naar ons hand, terwijl de natuur juist van ons vraagt met haar mee te bewegen.
Een stoel zetten wij neer, zo dit is onze plek! Ik grijp in in dit kleine stukje natuur, door er stoelen neer te zetten, zo die staan. Ik grijp echter niet daadwerkelijk in in dit stukje natuur. De stoelen stellen geen grens, maar maken deze in hun stille aanwezigheid zichtbaar. Bij laagwater is de zitting van de lage stand stoel beschikbaar en kunnen wij in vertrouwen plaats nemen; bij hoogwater loopt de zitting van de lage stand stoel onder en klimmen wij omhoog om onszelf te redden. De andere stoelen vragen enig klimwerk, maar houden ons hoe dan ook droog. Het is echter wel enige uren wachten op de volgende eb eer wij weer kunnen afdalen.
Bij de schemering en later in het donker lichten de stoelen op. Oeverloos is de plek en oeverloos vragen zij onze aandacht. Wij kunnen er niet omheen. Grenzen zijn vloeibaar..

Covitae

Installatie (9 maart 2020-21 juni 2021), gemengde techniek, serie 8 x 3 cm
Vanaf 9 maart 2020 dringen maatregelen om virusverspreding te voorkomen ons leven binnen. Steeds nadrukkelijker is Covid 19 onderdeel van ons leven, van mijn leven. Die realiteit, met het virus samen moeten te leven, traceren, isoleren, niet aanraken, afstand houden en verlies noodzaakt mij dit ook daadwerkelijk te doen. Elke dag opnieuw. Resultaat van dagelijkse virusbewustzijn is een serie dagelijks gedateerde flacons. Inmiddels vertrouwd met virusafbeeldingen zijn de objecten hierin direct herkenbaar. Zij doen door hun materiaal ‘knuffelig’ en aanraakbaar aan, maar zijn in injectieflacons gevangen en hermetisch afgesloten. Aan de binnenzijde van het glas is groei van organische structuren zichtbaar als zou het virus manieren zoeken zich toch uit te breiden, of wordt het juist in toom gehouden, of leeft het al dan niet vreedzaam samen? Wat is eigenlijk kwaliteit van leven… wat brengt welke schade… En wanneer ben ik veilig? Wanneer ik vang en opsluit waar ik bang voor ben, wanneer ik mij wapen door gevaccineerd te zijn, of wanneer ik leer samen te leven met een nieuwe realiteit?
In lockdown omdat het virus vrij rondwaart. Dat vraagt om maatregelen. Zelf in lockup in mijn atelier het virus onder de loep: wachten op een vaccin maakt ongeduldig, verplicht thuiszitten evenzeer. Herinneringen aan vroeger tijden, handwerken met mijn vaders moeder, knus voelde dat in plaats van huisarrest. Losse draadjes vastgeknoopt, de eentonigheid van de dagen verandert in een dagelijks terugkerend ritueel en meditatie. Virussen vangen, tot vriend maken, we zullen er mee samenleven – covitae – dat stemt vrolijk, geeft lucht, ruimte, perspectief…

… en ik haal de virussen uit hun flacons, of zo je wilt cocons of eierschalen…

Crescendo

144 tekeningen in doosjes, mixed media (2020), meerdere tentoonstellingen, o.a. bij Firma Van Drie
Deze installatie toont groeimomenten en haar vele verschijningsvormen als schatten in doosjes… 
De huidige maatschappelijke context gebed in global / social media duwt en trekt ons van onszelf vandaan. Op steeds jongere leeftijd liggen stress en opgebrand raken op de loer.
We hebben een keuze onze aandacht te richten op wat wij belangrijk vinden en het leven ontdoen van alle onnodige ballast en komen we op het wezenlijke, het kleine. “Het kan nog alles worden”…. Hebben we de moed om ‘klein’ te zijn, om ‘echt’ en vrij te zijn?!
Het ‘kleine’ wordt in dit werk zichtbaar gemaakt in organische structuren, dan weer op zichzelf staand, dan weer als kleinere of grotere groep, maar altijd is er verbinding met een omgeving.
De structuren in de doosjes zijn ‘individuen’, maar toch duidelijk van één ‘familie’ en vormen in een grote serie met elkaar één community.
In de huidige coronatijd krijgen de de organische structuren en wat ‘het’ worden gaat een andere lading, worden zij mogelijk herkend als gastheer voor virussen of andere kwalijke indringers. Des te sterker het appèl op ons vertrouwen in onszelf en elkaar. Wij zijn geen eenlingen, maar in diepere verbondenheid met elkaar

Cultura

Fotoserie (2019)
Als we iets willen laten ontkiemen, groeien is het nodig om aandacht te geven en soms ook juist met rust te laten, er is licht nodig en donker, vertrouwen dat wat nog niet zichtbaar is kan komen en alertheid en handelen wanneer dat nodig is. Bij te veel aandacht en bijsturen ontstaan vervormingen en uitwassen, bij verwaarlozing evenzeer.

Artoll Kunstlabor (D) – Verrückt /verrukt

Ruimtelijke installaties op locatie, Bedburg-Hau (D), 30 september – 8 oktober 2018
Op uitnodiging van curator André Groeneveld is een groep Goudse kunstenaars met kok Anita Poot afgereisd naar Duitsland, om daar een week als artsts in residence te werken bij Artoll Kunstlabor in een voormalig paviljoen op het terrein van een (nog in bedrijf zijnde) psychiatrische kliniek.
De kunstenaarsgroep bestond uit: Arjenne Vossepoel, Bram Tackenberg, Claudia Huft, Frances van Gool, Jan Mostert, Mieke de Haan, Ria Volk, Kees Vossestein, Petra Werlich. Tijdens de intensieve week hebben we nieuw werk gemaakt geïnspireerd door en zich voegend naar de ruimte, haar geschiedenis en context.
Van mijn hand een drieluik in drie naast elkaar gelegen voormalig isoleercellen met:
I   een ruimtelijke installatie met doosjes (als vlogen zij (hun inhoud) weg, ontvluchtten zij de geïsoleerdheid, confrontatie met het zelf en de maatschappij)
II  een ruimtelijke installatie met 500 selfies die de hele isoleerruimte vulde en er uit stroomde in de ruimte ervoor (als reactie op de selfie cultuur, met te mooie zelfbeelden, hier rauwe zelfportretten, als confrontatie en aanvaarding van kwetsbaarheid in geïsoleerdheid en maatschappelijke context)
III een ruimtelijke installatie met 150 slagroompatronen, gebruikt door jongeren om in een roes te geraken (met associaties naar geweerpatronen, medicinale canules, feest)
In de ruimte ervoor uitvergrote vervreemde portretten in houtskool…
Aansluitend aan de werkweek vond weekend 6 en 7 oktober de expositie plaats.

Frozen in between

Ruimtelijke installatie (2018), 361 broekzakfoto’s op karton 8 x 12 cm, installatie 2.30 x 1..80 m
Dit werk is geselecteerd voor Salon 2019 (29 januari t/m 10 juni 2019) in Museum Gouda.
Onderzoeken van weergaven van onze huidige vluchtigheid en behoefte aan delen en vasthouden van beeld en informatie. Wat rest zijn weinig persoonlijke, vaak leeg aandoende momenten gevangen in bevroren beelden die op smartphones blijven hangen wanneer de camera wordt weggeklikt wanneer wij opgaan in een volgend moment… next!
De vluchtigheid is niet alleen vormgegeven in het beeld, maar ook in het materiaal en de wijze van afdrukken.
De foto’s zijn afgedrukt op karton en in een vorm gesneden die doet denken aan de oude “Polaroid”-foto’s, die een weergave waren van een moment en waarvan geen negatief bestond.

Naturae

2018, 2019 inkttekeningen op fotografie (totaalwerkstuk van ruim 300 betekende foto’s a 10×10 cm)
Mijn eigen werk herbezien en recyclen of zo je wilt door ontwikkelen: in 2016 maakte ik een collage van 500 foto’s tijdens mijn artist-in-residence in de Jeruzalemkapel. De foto’s van vage structuren en details vormden een echo van de vloer als schaduwen van hetgeen zich in alle eeuwen in die ruimten had plaatsgevonden. Nu ontstond de behoefte om die geschiedenis zichtbaar te maken in het huidige leven, of eigenlijk hoe vorige generaties doorwerken in ons bestaan. Hoe geef ik mijn eerder gefotografeerde beelden ‘stem’, leg ik hen bloot. Toevoegen van organische structuren aan anorganische structuren en een schijnbaar poëtische wereld creëren.
Resultaat is een met inkttekeningen bewerkte collage van een selectie van de foto’s (uiteindelijk totaal ruim 300).
In een almaar verder ontwikkelende maakbare wereld verliezen wij ons in te veel keuzes. We onderzoeken hoe wij zelf leven kunnen creëren en verliezen grip op de richting van onze aandacht en wie wij willen zijn.

Op adem

2017, 2018 fotografie (serie 30 foto’s a 30×30 cm en 30×60 cm), State of the Art, Firma van Drie, januari 2019
Om op adem te komen is er tijd en ruimte nodig om te verblijven, verpozen, los te laten. In hoeverre staan wij onszelf tijd toe en ruimte? In hoeverre geven wij tijd de ruimte en ruimte de tijd? Of komen wij pas buiten adem op adem? Hoe vrij zijn wij?

Museum Gouda

28 januari t/m 18 februari 2018 in de Schatkamer van Museum Gouda.
Museum Gouda zocht naar de mooiste foto van de museumingang Oosthavenzijde…
Hiervoor ben ik uitgegaan van het museum, dat een plek heeft in de Goudse samenleving, verbinding maakt en het museum als een plek ter inspiratie, die je op andere gedachten brengt, een andere kijk geeft. Het zwart witte beeld geeft daarbij een sober beeld, waarin de accenten beter zichtbaar worden, doordat de kleur niet afleidt.

De eerste foto van bovenstaand overzicht werd het, aldus de jury (Hans Wilschut en Marc de Beyer): ‘Een artistieke foto in de traditie van George Hendrik Breitner. Door het intense tegenlicht weet de fotograaf een vluchtige situatie tot een magisch moment om te vormen. Met het summiere gebruik van kleur onderzoekt zij de grenzen van het fotografische medium’.

Tot leven – Feest van de Geest

Ruimtelijke installatie (natuurzijde, zuiver wol, 400x 270 cm), 2018
Feest van de Geest (do 10, zat 11, zon 12, zat 19, zon 20, ma 21 mei 2018) 20 Kunstenaars exposeren het Hemelvaart- Pinksterweekend in 16 kerken nieuw werk dat zij speciaal maakten voor de locatie.
Mijn werk ‘Tot leven’ maakte ik speciaal voor de bijzonder fraaie op Le Corbusier geïnspireerde Goede Herderkerk in Alphen aan den Rijn.  Dit gebouw, dat als plek voor samenkomst ´leeft´ en in zijn architectuur zowel ‘het licht binnenlaat als afgeeft’, inspireerde mij om een werk te maken dat deze aspecten benadrukt. Ik heb hierbij gezocht naar een symbolische betekenis van het thema ‘levensadem’  in zowel individueel als verbindend zijn.

´Prachtig, je weet mensen weer zo aan te raken. Zo onmiskenbaar jij, poëtisch en persoonlijk!´
´Je geeft mij niet alleen een blij gevoel bij het zien van jouw mooie werk, maar ook telkens iets te overdenken´
´Bij jou komt je werk recht uit je hart. En dat levert telkens weer bijzonder mooi werk op!´

Reflectie – Lichtkunstmanifestatie Winterlicht

14 – 15 – 16 december 2017
Winterlicht vindt tweejaarlijks vindt plaats in het Schiedams’ Julianapark, dit jaar op 14, 15, 16 december 2017.
Deze 5e editie tonen 22 nationale en internationale kunstenaars op 19 locaties in het park hun werk. Zij laten zich inspireren door het thema ‘Schitterend’ en door het park. Ieder schittert op eigen wijze: uitbundig, oogstrelend en betoverend.
Van mij is er het werk ‘Reflectie’ (ruimtelijke installatie -stof, houtwerk 2×3 m- gemengde techniek, video)
In de ruimte schommelende golfbewegingen.  Het herhalend ritme nodigt de toeschouwer uit tot een meditatief moment. Rust wordt bij herhaling verstoord door chaos en reflectie wordt confrontatie met verplichtingen, maatschappelijke druk, persoonlijke ervaringen en opnieuw… rust… en verwondering over bewegend schitterend licht. Rust in essentie, hartslag… reflectie…. een poëtische schittering.

´Eerst werd ik heen en weer geschud door de chaos, maar gefascineerd door het beeld bleef ik staan en ervoer de herhaling als een cadans en kwam de rust over mij… heerlijk die schommelingen´
´Spinnenwebben, lichtpoëzie… zo jij… een beeld, een licht vol emotie´

The silence of the innocents

Groepsexpositie ‘Science and human pleasure, cold cold in the jungle’, Grange the paul art, Den Bosch – 5 november t/m 17 december 2017, do t/m zo 13.00 – 17.00 u
Klimaatverandering, temperatuurverhoging, invloed op de natuur… Voor deze groepsexpositie zijn zes kunstenaars gevraagd hier met hun werk op te reageren. Van mijn hand een installatie (2 x 4 meter) met ruim 300 kleine inkttekeningen (10×10 cm) in pergamijnzakjes: slapende vogelachtige figuren lijken vergroeid met een wonderljke organische omgeving. Houden wij ons slapend, dromen wij of staan wij op? Hoeveel verantwoordelijkheid hebben wij en wat kunnen wij eigenlijk, is de kracht van de natuur niet te groot voor ons?
Daarnaast ‘Food for future minds’ een installatie met hennepzaden, als voer voor de vogels uit de tekeningen? Of als middel ons te sussen of ons te vitaliseren, versterken? En tenslotte ‘The witness’ een sculptuur van de dood: een stille getuige in de vorm van een gestorven kikker.

‘Een fascinerende wereld komt in de tekeningen tot leven, telkens ontdek ik nieuwe vormen, nieuwe inzichten’
‘Prachtig werk!’
‘Poëtisch geheel van leven en dood´

Genesis 2.0

7/8 oktober 24hour ComicDay 2017 (internationaal event)
Naar aanleiding van de installatie ´The silence of the innocents´ van ruim 300 tekeningen is de Genesis-reeks ontstaan gedurende de 24-uurs tekenmarathon in de Jeruzalemkapel. Juist deze ruimte nodigde uit, alsook het 24- uursconcept om de installatie naar een hoger plan te trekken. Met bescheidenheid uiteraard, want het is nogal geen ‘plan’ en ben ik wel in staat om dit te ‘zien’ en vorm te geven? Resultaat is een reeks van 24 tekeningen rond het thema schepping of zo je wilt oorsprong, bron…
De reeks is in een serie van afzonderlijke tekeningen getoond, alsook in leporello in kleine oplage gedrukt.

´Ik word er stil van, jouw werk hier zo in de kapel …´
´Ook hier weer zo herkenbaar je poëtisch handschrift en vermogen de kern in zijn eenvoud weer te geven, dat het bijna magisch wordt. Dank voor jouw inzicht´
´Gedurfd, maar heel terecht… Heeeel mooi!´

Zin

Buiten welke zinnen treden mijn woorden uit mijn gedachten en verbeeld ik mij dat wat ik bedoel te zeggen? Wat communiceren wij, vanuit welke bron en met welke bestemming. Onze ervaringen, woorden en gevoelens stromen en brengen ons of brengen wij zelf en met welke zin?
Beeld en taal leveren samen verrassende combinaties op, die voor velerlei uitleg vatbaar is, of… ?

‘Wat weet je toch telkens weer net een andere kijk te geven op de dingen: poëzie van het beeld met woorden, die wringen… Bijzonder weer en zo eigen…´

Content

Ruimtelijke installatie met behulp van fotografie, film, objecten, gemengde techniek, 2017
Vastleggen van tijd en andere vloeibare eenheden, inhouden…
Ik geef je een stukje zee in een doosje, één golf op de zee van mijn dragen en weeën en echo’s van adem en altijd en even en mijmeren… (video, 1:04 min.)
In omarming draalt de heimwee. Onmogelijkheid tijd vast te houden duwt en trekt aan de behoefte, nee noodzaak tot vastleggen van dat wat dreigt verloren te gaan in vergetelheid en durf tot loskomen, vloeibaar zijn…“

“Meerdimensionaal poëtisch. Mijn ogen willen je beelden beetpakken, lezen, luisteren… ”
“Doe je voor mij een lintje om het doosje met de zee, neem ik het graag mee voor op mijn nachtkastje“

Luna blanca – Lichtkunst

Lichtkunstinstallatie, LichtKunstGouda 16 t/m 28 december 2016, Weeshuis, Spieringstraat 1-3
Firma Van Drie presenteert voor de vijfde achtereenvolgende keer Lichtkunst Gouda met dit jaar ‘Lof der lichtheid’ als speciale afsluiting van het Erasmusjaar.
Ook duo Arjenne Vossepoel en Liesbeth de Jong neemt deel met Luna Blanca. Met film van Arjenne en linosnedes van Liesbeth komen zij tot een gezamenlijk beeld en ruimtelijk geheel, waarmee zij de toeschouwer uitnodigen om plaats te nemen in en zodoende deel te worden van de installatie.

In afzondering naar binnen keren en rust ervaren en verwondering over licht en bewegen. Ervaar de confrontatie van het noodzakelijk worstelen, verteren van chaos, maatschappelijke druk, persoonlijke ervaringen en… opnieuw geboren worden. Rust in essentie, hartslag.

“Gewaagd om te vragen in de box te gaan liggen, maar wel goed. Zo dringt het pas goed door, kom je tot rust”
“Subtiel beeld, prachtige cadans, meditatief! Heerlijke golven zo!“

Tendre

Video-installatie, 2016
Een leven, een liefde, in tederheid zien, gezien worden, aanraken, loslaten.
De video wordt XL geprojecteerd op de muur. Enkel de handen, het doekje zijn nog zichtbaar. De relatie toont losgemaakt… Is de aanraking teder, het loslaten of het doekje zelf, of…

Tendre vormt in zichzelf een drieluik en is als autonoom werk tevens onderdeel van beeld-drieluik “Schijnbaar eindeloos” van Kunstenaarscollectief X3 (= Annemarie van Hooff, Arjenne Vossepoel en Ria Volk), waarin de drie kunstenaars verschillende interpretaties van het verglijden van de tijd zichtbaar maken.

“Je beeld vraagt, nee, trekt aandacht, maakt stil, maakt teder… Fijn en mooi zo even stil te staan, een meditatief moment”

Temps perdu – Jeruzalemkapel

Jeruzalemkapel, 1 juli tm 31 december 2016 artist in residence. Deze periode werken en exposeren Suzan Schuttelaar, Paulus Daelmans, Arjenne Vossepoel, Jos van der Biezen, Matthé van Oostrom en Liesbeth de Jong in de kapel. ‘De Groep van Zes’ is een initiatief van Museum Gouda. 
In deze periode wil ik de tijdens de restauratie met veel liefde weggepoetste en daarmee ‘verloren’ tijd teruggeven aan mijn atelierruimte in de kapel… Gedurende de tijd wordt deze teruggevonden, herinnerd, ingevuld, zichtbaar, voelbaar gemaakt. Past present sense in een ruimtelijke installatie met o.a. verweesde objecten, foto’s en tekeningen van verlatenheid. Aanraakbaar wordt wat in onze hedendaagse wereld mooier wordt gemaakt, verwijderd, ‘schoon’ gemaakt, een ‘make over’ krijgt. Mag het nog authentiek, echt en zoveel schoner zijn…
Ook in het collectief 3qART inspireert deze bijna magische plek en ruimtelijke installatie in wording tot een nieuw gesamtwerk, hetgeen 11 december resulteert in performance ‘Behang’…
Het work in progress kan worden gevolgd elke do t/m zo 11.00 – 17.00 u en feestelijke finissage vrijdag 30 december 16.00 u, heel hartelijk welkom aan de Jerulemstraat 11, Gouda!

“Je installatie streelt het gebouw én mijn zintuigen…“
“Bijzonder zoals je met beeld en geluid tijd aanraakbaar voelbaar maakt… “

Kabinetten – Museum de Verborgen Tijd

Bierumerschool (Museum de Verborgen Tijd), 27 aug t/m 30 okt 2016, daarna in vaste collectie.
“Kabinetten” is een project van Manja Kindt en Jan Pieter van den Bos: kastjes van 1 meter hoog en 50 cm breed met twee openslaande deurtjes waarin kinderen en kunstenaars wordt gevraagd hun eigen ‘museum’ te maken. Deze zijn najaar 2016 tentoongesteld in hun Museum de Verborgen Tijd in de Bierumer school, Groningen. Daarna gaan de kabinetten op transport voor expositie op andere kunstlocaties, musea. Anno 2017 groeit het aantal kabinetten nog steeds en maakt deel uit van de collectie van de Bierumerschool. Deelnemende kunstenaars zijn o.a. Claudia Huft, Harry Stangenberger, Paula Biemans, Mathieu Keuter, Hinnie Steenbruggen, Arjenne Vossepoel.
Voor mijn kabinet ben ik uitgegaan van het concept van een ieders eigen ‘broedkast’. Op zoek gaan naar het ontstaan van de dingen: van gedachten, ideeën, creaties, organismen. Het creëren van iets nieuws uitgaande van en het omarmen van het bestaande, het vergaande en het nog niet geborene, nieuwe. Herhalen én op zichzelf staan, in één, in veelvoud.

“Een werkelijk ontstaansbeeld, veel in al zijn eenvoud…”

Archief van verweesde objecten – Art Gouda

Ruimtelijke installatie, art gouda 2 mei tm 30 mei work in progress, 1 tm 5 juni 2016 expositie
Dit project krijgt vorm tijdens een maand artist in residence werken voor art gouda 2016 in het voormalig Burgerweeshuis, Spieringstraat. Aan de mij toebedeelde ruimte wil ik de archieffunctie teruggeven in de nog aanwezige stellingkasten (van de bibliotheek die ook in dit gebouw gehuisvest is geweest) en deze verbinden met de oudere weeshuisgeschiedenis van het monumentale pand.  Hiertoe verzamel en bewerk ik objecten, die deze maand door de andere 44 in residence werkende kunstenaars zijn achtergelaten als ‘wezen’ van hun werken; ‘verzorg’ hen en geef een nieuwe ‘woning’ door hen te omhullen (in doosjes) en een plaats te geven in het archief. Onderzoeken en vormgeven van betekenissen: aan dat wat van geen waarde meer wordt geacht de waarde teruggeven en zichtbaar maken. Installatie in reactie op en zich voegend naar de ruimte en haar geschiedenis.

“Prachtig hoe je ons door jouw ogen laat kijken naar wat waardeloos of lelijk wordt bestempeld… door jou zo poëtisch in hun ritme en schoonheid”

Geheugen

Installatie van verweesde objecten (collage, bricolage, doosje 10×10 cm), 2015, 2016 (diverse locaties)

In het project Mamorie Fluvium (het geheugen van de rivier) leg ik een verzameling aan van verweesde objecten: gevonden, achtergelaten of weggegooid, want kapot, gebroken, versleten. Uit hun vertrouwde omgeving weggerukt, verworden tot schijnbaar nutteloos of waardeloos, plaats ik de objecten met zorg in een omhulde omgeving (zoals doosjes) en geef hen weer waarde met elk een uniek nummer. Geplaatst en getoond in doosjes wordt de schoonheid zichtbaar, als waren het schatten.

“Heel mooi en gevoelig werk. Je laat mensen anders kijken…”

Gelaten

Pastels (krijt, 50×50 cm) en installatie (multimedia), 2015, 2016

ga ik naar binnen zie ik mij

vind ik al mij daar gelaten

toon ik mij in mijn gezicht

Uitgangspunt in dit project is het tonen van de menselijke alleenheid in zijn geborgenheid, wat een ieder verbindt of juist scheiden kan. De (30) portretten tonen slechts het aangezicht, naakt en kwetsbaar; zonder haardracht, kleding, huidskleur vallen verschillen weg. In de stilte geborgenheid, stevigheid vinden en van daaruit tevoorschijn komen, worden lichtwezens zichtbaar. In een ruimtelijke installatie wordt dit thema verder verdiept, vervreemd: fabelachtige mensfiguren worden in potjes geplaatst, verpakt en in een toren gestapeld en geseald. Ultieme lotgenoten in zelfbescherming.
Samen met Liesbeth de Jong, die haar eigen interpretatie van gelaten geeft, geef ik dit project in mei 2016 verder vorm in de Ruimte van Rolf. Samen transformeren we ruimte naar een plek die omhulling biedt en plaats geeft aan een ieders eigen innerlijke ruimte. Het geheel tezamen met een performance vormt één conceptueel gesamtwerk.

“Gevoelig en gelaagd werk. Ik stap binnen in jouw wereld en ik herken mezelf”

Vadembrae

Fotografie (serie, 30 x 30 cm), 2015

In dit project onderzoek ik mijn veroudering. Huid als gezicht, als spiegel. Aanraking, contact. In de omarming ligt het afscheid besloten.

Landschappen als stille getuigen, fragmentarisch, worden tot schaduwen.

“Mooie beelden, intiem. Landschappen. Zo keek ik nog niet naar mijn eigen huid”

Prehistorica

Installatie (multimedia), 2015

Voor dit project diepte ik teksten op uit mijn eigen (pre)historie en schreef deze op bewerkt papier, dat opgerold de tekst niet meer direct leesbaar toont. De tekstrollen geven een suggestie van ergens gevonden te zijn. Om dit te versterken en uit de concrete context te halen maakte ik foto’s van de tekstrollen, die hierdoor verworden tot bijna organische objecten. Alleen echo’s, schaduwen van teksten zijn nog zichtbaar, verworden tot fysiek, zichtbaar, voelbaar.

“Beelden die poëzie worden, mysterieus”

Transparanten

Fotografie (30 x 30 cm) 2012, 2013, 2014, 2015

Onderzoeken van houdbaarheid van structuren, transparantie, licht en schaduw. Vatten van omgevingen, reduceren, samenvallen in essenties. Zichtbaar maken in fotografische beelden in series:

2015 – Libersum
2015 – Manuripae
2014 – ZOZ – transparanten omhuld (fototekstserie)
2014 – Transparanten – luisterzichtmaar en stille overdenkens
2013 – Silencio
2012 – Nature

“Mooie beelden, gevoelige structuren”

Reflecties

Teksten en performances

2013 – Beeltemis (tekst en beeld ism Dea Epema)
2013 – Ontwaken – over kracht
2013 – Rood (in het kader van Project Roodarchief Gouda, cd)
2013 – Strelende extase (productie ism Guus Muller, Jan Mostert, Dea Epema, cd/dvd vastgelegd door HKT producties)
2013 – 2014 – Duomonologen (project ism Guus Muller)
2012 – Verwondering (in het kader van de Nacht van de Poëzie)
2012 – Meer dan vogels… (voor de expositie ‘Meer dan honderd vogels’, Claudia Huft, cd)

“Gevoelig. Gedurfd. Helemaal jij”

Poetica

Dichtsels in doosjes, met tekeningen, foto´s en kleine objecten
Onderzoeken van taal in beeld en woord; transparantie, directheid en verhullling, omhulling

Serie Nature

2013 – Hart tot hart – stille dichtjes voor jou – over zwaarte en lichtheid
2013 – Dromen van Charlotte – dicht-bij-jou
2013 – Droomlichtjes – stille met-je-ogen-dichtjes
2013 – Kokkels met pokkels – zichtjes uit zee

Serie Goud

2013 – Zeegezichtjes – overdenkens
2011-2012 – Hart tot hart – voor mijn lief
2010 – Kleurenplaatjes
2008 – Goud
2005 – Weide
2003 – Stip
2001-2002 – Mistig blauw
2000 – Stil
1996-1999 – Wit licht
1995 – Zwarte sneeuw

1995 – Bundeldicht (1986-1995)

“Prachtig beeldend, melodieus. Met jouw werk stap ik in een andere taal”
“Je geeft een nieuw beeld, nieuwe betekenis en ik herken het meteen”
“Heel eigen, jouw werk. Het raakt me aan”