Duomonologen

Een literaire correspondentie
met Guus Muller
over universele dans
en man-vrouwverhoudingen
2013-2013

(fragment februari 2013)

… Schaken zal ik en ik schuif mijn toren naar voren, bestijg mijn paard. Niet op hol slaan nu… maar tergend langzaam in beweging komen, in de ogen zien en voor de voeten werpen, nee, zachtjes en behoedzaam neerleggen.
En daar ligt tussen ons in iets onontkoombaars. Waarheid is er niet, die maken wij allemaal voor onszelf in ons hoofd. Maar hier ligt wel mijn gevoel en dat van haar open en bloot. Daar kan niemand in een grote boog om heen, zonder het te kunnen negeren. Het is te groot, te rauw en te rood. Maar niet felrood, nee van het rood dat zacht omfloerst je ogen dwingt te kijken en op te nemen, in te nemen, zonder verslikken naar binnen laten glijden. Dat rood…